ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
5. ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΛΙΚΟΥ: «Εμείς και οι άλλοι…», Δίκτυο κειμένων
Ι. Για τη Νεοελληνική Γλώσσα, οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκρίνονται σε δραστηριότητες και να απαντούν σε ερωτήματα / ερωτήσεις που απορρέουν από κείμενα που αναφέρονται σε κάποιον ή κάποιους από τους θεματικούς άξονες, όπως αυτοί ορίζονται στο Πρόγραμμα Σπουδών. Πιο συγκεκριμένα, οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται:
α) να κατανοούν τη γλωσσική μορφή των κειμένων και τα κειμενικά τους χαρακτηριστικά, τη σχέση που έχει η γλώσσα και η οργάνωση του κειμένου με την περίσταση και τον σκοπό της επικοινωνίας,
β) να ερμηνεύουν και να προσεγγίζουν κριτικά τα κείμενα με στόχο τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο αναπαριστώνται ιδέες, αντιλήψεις, προκαταλήψεις για τον άνθρωπο, την κοινωνία και τον κόσμο,
γ) να συγκρίνουν κείμενα ως προς τις δύο προηγούμενες διαστάσεις με στόχο τον εντοπισμό ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ των κειμένων ως προς τη γλώσσα, το μέσο, τους σημειωτικούς τρόπους, το κειμενικό είδος, τις αναπαραστάσεις της πραγματικότητας, τον τρόπο προσέγγισης του θέματος κ.λπ.
δ) να παράγουν κείμενα, με βάση τα μελετώμενα κείμενα με στόχο:
i) τον μετασχηματισμό των γλωσσικών και νοηματικών δομών (σημασιών) των κειμένων ή/και
ii) τη συνοπτική παρουσίαση του περιεχομένου των κειμένων και
iii) τη διατύπωση και έκφραση δικών τους απόψεων, σε επικοινωνιακό πλαίσιο, σχετικά με συγκεκριμένα ερωτήματα που τίθενται στα κείμενα αναφοράς.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
3. ΠΑΡΙΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΠΑΡΙΣΗΣ Ν., ΛΕΞΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ, ΥΠΠΕΘ/ΙΤΥΕ «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ»
4. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΛΙΚΟΥ-ΔΙΚΤΥΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΙΙ. Για τη Λογοτεχνία, οι μαθητές και οι μαθήτριες θα πρέπει να είναι σε θέση να τοποθετούνται/ανταποκρίνονται με ένα ερμηνευτικό σχόλιο στο θέμα ή ερώτημα που οι ίδιοι/ες πιστεύουν ότι θέτει το κείμενο, αξιοποιώντας συνδυαστικά κειμενικούς δείκτες μεταξύ τους ή και με στοιχεία συγκειμένου, με σκοπό να τεκμηριώνουν τις προσωπικές θέσεις και ανταποκρίσεις τους.
Πιο συγκεκριμένα, ο/η μαθητής/-ήτρια αναμένεται να είναι σε θέση:
- να εντοπίσει ποιο είναι, κατά τη γνώμη του/της, το θέμα του κειμένου
- να καταγράψει το ερώτημα ή τα ερωτήματα που απορρέει/-ουν από τον τρόπο που χειρίζεται ο/η συγγραφέας το θέμα του/της
- να αξιολογήσει ποιο από τα ερωτήματα παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον ίδιο/-α και σε αυτό να στηρίξει το ερμηνευτικό του/της σχόλιο.
Τέλος, οι μαθητές και οι μαθήτριες οφείλουν να τεκμηριώνουν τις απαντήσεις τους με αναφορές στο κείμενο ή σε συγκεκριμένους κειμενικούς δείκτες.
Α.Ο.Θ.
«ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ» των Λιανού Θ., Παπαβασιλείου Α. και Χατζηανδρέου Α.
Κεφάλαιο 1:
Βασικές Οικονομικές Έννοιες (παράγραφοι 1 έως και 12, εκτός της τελευταίας πρότασης της παραγράφου 6: «Μπορεί όμως να τονιστεί ... εκφράζει.»)
Κεφάλαιο 2:
Η ζήτηση των αγαθών (παράγραφοι 1 έως και 15)
Κεφάλαιο 3:
Η παραγωγή της επιχείρησης και το κόστος (παράγραφοι 1 έως και 7 του μέρους Α' που αναφέρεται στην παραγωγή της επιχείρησης, παράγραφοι 1 έως και 4 του μέρους Β', που αναφέρεται στο κόστος παραγωγής)
Κεφάλαιο 4:
Η προσφορά των αγαθών (παράγραφοι 1 έως και 9)
Κεφάλαιο 5:
Ο προσδιορισμός των τιμών (παράγραφοι 1 έως και 5)
Κεφάλαιο 7:
Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (παράγραφοι 1, 2, 3, 4 εκτός της 2ης πρότασης της υποενότητας (2): «Στη χώρα μας ... Εθνικής Οικονομίας», 7, 9, 10)
Κεφάλαιο 9:
Οικονομικές διακυμάνσεις - πληθωρισμός-ανεργία (παράγραφοι 1, 2, 3 από την αρχή έως: « ... 5% υψηλότερο από αυτό του προηγούμενου έτους.», 4 εκτός της 5ης πρότασης: «Επίσης άτομα τα οποία ... δεν ανήκουν στο εργατικό δυναμικό.» και της ενότητας «Καταπολέμηση της ανεργίας», 5)
Κεφάλαιο 10:
Τα δημόσια οικονομικά (παράγραφοι 3 εκτός του αποσπάσματος της ενότητας ί: «Το μέγεθος και η αναλογία των διαφόρων δαπανών ... πολεμικές περιόδους.», 4)
Οι ερωτήσεις και οι ασκήσεις που αντιστοιχούν στα προαναφερόμενα Κεφάλαια.
Α.Ε.Π.Π.
1. Ανάλυση Προβλήματος
1.1 Η έννοια πρόβλημα.
1.2 Κατανόηση προβλήματος.
1.3 Δομή προβλήματος.
1.4 Καθορισμός απαιτήσεων.
2. Βασικές Έννοιες Αλγορίθμων
2.1 Τι είναι αλγόριθμος.
2.2 Σπουδαιότητα αλγορίθμων.
2.3 Περιγραφή και αναπαράσταση αλγορίθμων.
2.4 Βασικές συνιστώσες / εντολές ενός
αλγορίθμου.
2.4.1 Δομή ακολουθίας.
2.4.2 Δομή Επιλογής.
2.4.3 Διαδικασίες πολλαπλών επιλογών.
2.4.4 Εμφωλευμένες Διαδικασίες.
2.4.5 Δομή Επανάληψης.
3. Δομές Δεδομένων και Αλγόριθμοι
3.1 Δεδομένα.
3.2 Αλγόριθμοι + Δομές Δεδομένων = Προγράμματα.
3.3 Πίνακες.
3.4 Στοίβα.
3.5 Ουρά.
3.6 Αναζήτηση.
3.7 Ταξινόμηση.
4. Τεχνικές Σχεδίασης Αλγορίθμων
4.1 Ανάλυση προβλημάτων.
6. Εισαγωγή στον Προγραμματισμό
6.1 Η έννοια του προγράμματος.
6.3 Φυσικές και τεχνητές γλώσσες.
6.4 Τεχνικές σχεδίασης προγραμμάτων.
6.4.1 Ιεραρχική σχεδίαση προγράμματος.
6.4.2 Τμηματικός προγραμματισμός.
6.4.3 Δομημένος προγραμματισμός.
6.5 Αντικειμενοστραφής προγραμματισμός.
6.7 Προγραμματιστικά περιβάλλοντα.
7. Βασικές Έννοιες Προγραμματισμού
7.1 Το αλφάβητο της ‘ΓΛΩΣΣΑΣ’.
7.2 Τύποι δεδομένων.
7.3 Σταθερές.
7.4 Μεταβλητές.
7.5 Αριθμητικοί τελεστές.
7.6 Συναρτήσεις.
7.7 Αριθμητικές εκφράσεις.
7.8 Εντολή εκχώρησης.
7.9 Εντολές εισόδου-εξόδου.
7.10 Δομή προγράμματος.
8. Επιλογή και Επανάληψη
8.1 Εντολές Επιλογής.
8.1.1 Εντολή ΑΝ.
8.1.2 Εντολή ΕΠΙΛΕΞΕ.
8.2 Εντολές επανάληψης.
8.2.1 Εντολή ΟΣΟ...ΕΠΑΝΑΛΑΒΕ.
8.2.2 Εντολή ΜΕΧΡΙΣ_ΟΤΟΥ.
8.2.3 Εντολή ΓΙΑ...ΑΠΟ...ΜΕΧΡΙ.
9. Πίνακες
9.1 Μονοδιάστατοι πίνακες.
9.2 Πότε πρέπει να χρησιμοποιούνται πίνακες.
9.3 Πολυδιάστατοι πίνακες.
9.4 Τυπικές επεξεργασίες πινάκων.
10. Υποπρογράμματα
10.1 Τμηματικός προγραμματισμός.
10.2 Χαρακτηριστικά των υποπρογραμμάτων.
10.3 Πλεονεκτήματα του τμηματικού προγραμματισμού.
10.4 Παράμετροι.
10.5 Διαδικασίες και συναρτήσεις.
10.5.1 Ορισμός και κλήση συναρτήσεων.
10.5.2 Ορισμός και κλήση διαδικασιών.
10.5.3 Πραγματικές και τυπικές παράμετροι.
10.6 Εμβέλεια μεταβλητών – σταθερών.
13. Εκσφαλμάτωση Προγράμματος
13.1 Κατηγορίες λαθών.
13.2 Εκσφαλμάτωση.
Ενότητα 1. Δομές Δεδομένων και Αλγόριθμοι
1.1 Στοίβα
1.1.1 Παραδείγματα υλοποίησης στοίβας με χρήση μονοδιάστατου πίνακα
1.1.2 Ερωτήσεις - Ασκήσεις
1.2 Ουρά
1.2.1 Παραδείγματα υλοποίησης ουράς με χρήση μονοδιάστατου πίνακα
1.2.2 Ερωτήσεις - Ασκήσεις
1.3 Άλλες δομές δεδομένων
1.3.1 Λίστες
1.3.2 Δένδρα
1.3.3 Γράφοι
1.3.4 Ερωτήσεις – Ασκήσεις
Ενότητα 2. Τεχνικές Σχεδίασης Αλγορίθμων
2.1 Μέθοδος Διαίρει και Βασίλευε.
Ενότητα 3. Επιλογή και Επανάληψη
3.1 Εντολή ΕΠΙΛΕΞΕ
3.1.1 Παραδείγματα με χρήση της εντολής ΕΠΙΛΕΞΕ
3.1.2 Ερωτήσεις - Ασκήσεις
Ενότητα 4. Σύγχρονα Προγραμματιστικά Περιβάλλοντα
4.1 Αντικειμενοστραφής Προγραμματισμός: ένας φυσικός τρόπος επίλυσης προβλημάτων
4.2 Χτίζοντας Αντικειμενοστραφή Προγράμματα
4.2.1 Μεθοδολογία
4.2.2 Διαγραμματική αναπαράσταση
4.3 Ομαδοποίηση Αντικειμένων σε Κλάσεις: Αφαιρετικότητα και Ενθυλάκωση
4.3.1 Παραδείγματα Διαγραμματικής Αναπαράστασης Κλάσεων
4.4 Η Αντικειμενοστραφής «Οικογένεια»:
Κλάσεις - Πρόγονοι, Κλάσεις - Απόγονοι
4.5 Ορίζοντας την Κατάλληλη Συμπεριφορά: Πολυμορφισμός
4.6 Ερωτήσεις - Ασκήσεις
Ενότητα 5. Εκσφαλμάτωση Προγράμματος
5.1 Κατηγορίες Λαθών
5.1.1 Συντακτικά λάθη
5.1.2 Λάθη που οδηγούν σε αντικανονικό τερματισμό του προγράμματος
5.1.3 Λογικά λάθη
5.2 Εκσφαλμάτωση
5.2.1 Εκσφαλμάτωση λογικών λαθών στις δομές επιλογής
5.2.2 Εκσφαλμάτωση λογικών λαθών στις δομές επανάληψης
5.2.3 Εκσφαλμάτωση λογικών λαθών σε πίνακες
5.2.4 Εκσφαλμάτωση λογικών λαθών στα υποπρογράμματα
5.2.5 Μέθοδος ελέγχου «Μαύρο Κουτί»
5.3 Ερωτήσεις – Ασκήσεις
Επισημάνσεις
Οι μαθητές να διατυπώνουν τις λύσεις των ασκήσεων των εξετάσεων σε «ΓΛΩΣΣΑ», όπως αυτή ορίζεται και χρησιμοποιείται στα ανωτέρω διδακτικά βιβλία, εκτός και αν η εκφώνηση της άσκησης αναφέρεται και ζητά άλλη μορφή αναπαράστασης του αλγορίθμου, όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.3 του ΒΙΒΛΙΟΥ 1 «Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον», Βιβλίο Μαθητή, Γ΄ Γενικού Λυκείου των Α. Βακάλη, Η. Γιαννόπουλου, Ν. Ιωαννίδη, Χ. Κοίλια, Κ. Μάλαμα, Ι. Μανωλόπουλου, Π. Πολίτη, έκδοση (Ι.Τ.Υ.Ε.) «Διόφαντος».
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
Κεφάλαιο 1: Όριο -Συνέχεια συνάρτησης
Παρ. 1.1 Πραγματικοί αριθμοί.
Παρ. 1.2 Συναρτήσεις.
Παρ. 1.3 Μονότονες συναρτήσεις - Αντίστροφη συνάρτηση.
Παρ. 1.4 Όριο συνάρτησης στο x0 ∈ R
Παρ. 1.5 Ιδιότητες των ορίων, χωρίς τις αποδείξεις της υποπαραγράφου "Τριγωνομετρικά όρια"
Παρ. 1.6 Μη πεπερασμένο όριο στο x0 ∈ R
Παρ. 1.7 Όρια συνάρτησης στο άπειρο.
Παρ. 1.8 Συνέχεια συνάρτησης.
Κεφάλαιο 2: Διαφορικός Λογισμός
Παρ. 2.1 Η έννοια της παραγώγου, χωρίς την υποπαράγραφο "Κατακόρυφη εφαπτομένη"
Παρ. 2.2 Παραγωγίσιμες συναρτήσεις- Παράγωγος συνάρτηση (χωρίς τις αποδείξεις των τύπων (ημχ)΄=συνχ και (συνχ)΄= -ημχ)
Παρ. 2.3 Κανόνες παραγώγισης, χωρίς την απόδειξη του θεωρήματος που αναφέρεται στην παράγωγο γινομένου συναρτήσεων.
Παρ. 2.4 Ρυθμός μεταβολής.
Παρ. 2.5 Θεώρημα Μέσης Τιμής Διαφορικού Λογισμού.
Παρ. 2.6 Συνέπειες του Θεωρήματος Μέσης Τιμής.
Παρ. 2.7 Τοπικά ακρότατα συνάρτησης, χωρίς το θεώρημα (κριτήριο της 2ης παραγώγου).
Παρ. 2.8 Κυρτότητα - Σημεία καμπής συνάρτησης. (Θα μελετηθούν μόνο οι συναρτήσεις που είναι δύο, τουλάχιστον, φορές παραγωγίσιμες στο εσωτερικό του πεδίου ορισμού τους).
Παρ. 2.9 Ασύμπτωτες - Κανόνες De l’ Hospital.
Παρ. 2.10 Μελέτη και χάραξη της γραφικής παράστασης μιας συνάρτησης.
Κεφάλαιο 3: Ολοκληρωτικός Λογισμός
Παρ. 3.1 Αόριστο ολοκλήρωμα. (Μόνο η υποπαράγραφος "Αρχική συνάρτηση" που θα συνοδεύεται από πίνακα παραγουσών συναρτήσεων ο οποίος θα περιλαμβάνεται στις διδακτικές οδηγίες)
Παρ. 3.4 Ορισμένο ολοκλήρωμα
x
Παρ. 3.5 Η συνάρτηση F (x) = ∫ f (t)dt
α
Υπόδειξη - οδηγία:
Η εισαγωγή της συνάρτησης γίνεται για να αποδειχθεί το Θεμελιώδες Θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού και να αναδειχθεί η σύνδεση του Διαφορικού με τον Ολοκληρωτικό Λογισμό.
Για το λόγο αυτό δεν θα διδαχθούν εφαρμογές και ασκήσεις που αναφέρονται στη
x g (x)
συνάρτηση F (x) = ∫ f (t)dt και γενικότερα στη συνάρτηση F (x) = ∫ f (t)dt
α α
Παρ. 3.7 Εμβαδόν επιπέδου χωρίου, χωρίς την εφαρμογή 3.
Επισημάνσεις
Τα θεωρήματα, οι προτάσεις, οι αποδείξεις και οι ασκήσεις που φέρουν αστερίσκο δεν διδάσκονται και δεν εξετάζονται.
Οι εφαρμογές και τα παραδείγματα των βιβλίων δεν εξετάζονται ούτε ως θεωρία ούτε ως ασκήσεις, δύνανται, ωστόσο, να χρησιμοποιηθούν ως προτάσεις για τη λύση ασκήσεων ή την απόδειξη άλλων προτάσεων.
Εξαιρούνται από την εξεταστέα ύλη:
α) οι εφαρμογές και οι ασκήσεις που αναφέρονται σε λογαρίθμους με βάση διαφορετική του e και του 10 και
β) οι ασκήσεις του σχολικού βιβλίου που αναφέρονται σε τύπους τριγωνομετρικών αριθμών αθροίσματος γωνιών, διαφοράς γωνιών και διπλάσιας γωνίας.