EΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ:
1. Τεχνικός Μηχανολογικών Εγκαταστάσεων και Κατασκευών
2. Τεχνικός Θερμικών και Υδραυλικών Εγκαταστάσεων και Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου
ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Στη διδακτέα - εξεταστέα ύλη του μαθήματος «ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» της Γ' τάξης Ημερησίου και Εσπερινού ΕΠΑ.Λ. περιλαμβάνεται η ύλη των παρακάτω σχολικών εγχειριδίων:
Στόχος της αξιολόγησης του/της μαθητή/τριας στο πλαίσιο του μαθήματος ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ είναι γενικότερα η συνολική αποτίμηση των αναγνωστικών και επικοινωνιακών εν γένει γλωσσικών του/της δεξιοτήτων. Συγκεκριμένα:
ΔΙΑΒΑΖΩ/ΚΑΤΑΝΟΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ
Ο/Η μαθητής/τρια απαντά γραπτά σε ερωτήσεις ποικίλων τύπων (ανοικτού, κλειστού τύπου, πολλαπλών επιλογών, αντιστοίχισης κ.λπ.) που αφορούν: α) σε ένα κείμενο μη λογοτεχνικό (δημοσιογραφικό ή πληροφοριακό ή επιστημονικό άρθρο, συνέντευξη, κριτική, ομιλία, επιστολή, επιφυλλίδα, δοκίμιο) και β) σε ένα κείμενο λογοτεχνικό (ποίημα, διήγημα, μυθιστόρημα, θεατρικό κείμενο).
Τα κείμενα που δίνονται στους μαθητές/τριες προς κατανόηση και αυτά που καλούνται οι μαθητές/τριες να παραγάγουν αναφέρονται σε θέματα που είναι κοντά στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές τους και υποστηρίζονται από τα σχολικά εγχειρίδια. Τέτοια θέματα είναι οι σχέσεις του ανθρώπου με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, τρόποι επικοινωνίας, ανθρωπιστικές αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα, προβλήματα της σύγχρονης ζωής, ζητήματα κοινωνικοποίησης των νέων, παιδείας, επιστήμης και τεχνολογίας.
1. ΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
1.1 Όσον αφορά στο περιεχόμενο ενός μη λογοτεχνικού κειμένου, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να κατανοείτο περιεχόμενο του κειμένου και συγκεκριμένα να εντοπίζει σε ένα κείμενο (δοκίμιο/άρθρο/επιφυλλίδα κ.ά.):
-το θέμα,
-τη θέση του συγγραφέα/βασικό μήνυμα του κειμένου,
-τις τεχνικές πειθούς που χρησιμοποιεί για να τεκμηριώσει την άποψή του,
-βασικές πληροφορίες (π.χ. αιτίες, επιπτώσεις, προτάσεις του για την αντιμετώπιση προβλήματος κ.ά.).
Πιο συγκεκριμένα:
Ως προς τη θέση του συγγραφέα/το βασικό μήνυμα του κειμένου αναμένεται να τα συσχετίζει με τις περιστάσεις επικοινωνίας και τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο.
Ως προς τις τεχνικές πειθούς επιδιώκεται να διακρίνει:
- τους τρόπους πειθούς: επίκληση στη λογική, επίκληση στο συναίσθημα (του δέκτη), επίκληση στο ήθος (του πομπού), επίκληση στην αυθεντία, επίθεση στο ήθος του αντιπάλου.
- τα μέσα πειθούς (επιχειρήματα και τεκμήρια κ.ά.).
• να αναγνωρίζει τους τρόπους και τα μέσα πειθούς:
- στη διαφήμιση
- στον πολιτικό λόγο
- στον επιστημονικό λόγο
• να συσχετίζει τους τρόπους και τα μέσα πειθούς με το κειμενικό είδος, τις περιστάσεις επικοινωνίας και τον σκοπό, για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο και να αξιολογεί την επικοινωνιακή αποτελεσματικότητά τους,
• να διατυπώνει την κρίση του/να αμφισβητεί την αλήθεια, την εγκυρότητα και την ορθότητα ενός επιχειρήματος,
• να διατυπώνει την κρίση του/να αμφισβητεί την αξιοπιστία των τεκμηρίων ως προς την επάρκεια, την καταλληλότητα και την εγκυρότητά τους,
• να διακρίνει την πειθώ από την προπαγάνδα.
1.2 'Οσον αφορά στην οργάνωση/δομή ενός κειμένου επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση:
- να εντοπίζει τα βασικά μέρη (πρόλογο, κύριο μέρος, επίλογο) ενός κειμένου,
- να αναγνωρίζει τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η συνεκτικότητα και η συνοχή ενός κειμένου (διαρθρωτικές λέξεις, φράσεις κ.ά.) και
- να επισημαίνει τους τρόπους με τους οποίους οργανώνονται οι παράγραφοι π.χ. με αιτιολόγηση, με σύγκριση και αντίθεση, με ορισμό, με διαίρεση, με παράδειγμα κ.ά..
Παρατήρηση: Να μη χρησιμοποιείται ο όρος συλλογιστική πορεία για την οργάνωση παραγράφου ή κειμένου, ώστε να μη συγχέεται ο όρος με τη συλλογιστική πορεία ενός συλλογισμού.
1.3 Όσον αφορά στη γλώσσα ενός κειμένου (λεξιλόγιο, στίξη, μορφοσυντακτικά φαινόμενα, γλωσσικές ποικιλίες, λειτουργίες της γλώσσας, ύφος κ.ά.) επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση με βάση το επικοινωνιακό πλαίσιο:
• να εντοπίζει, να αιτιολογεί και να συσχετίζει με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τις γλωσσικές επιλογές του πομπού οι οποίες αφορούν στη χρήση:
- ενεργητικής ή παθητικής φωνής,
- συγκεκριμένου ρηματικού τύπου (προσώπου/χρόνου/έγκλισης),
- μακροπερίοδου ή μη λόγου,
- παρατακτικού ή υποτακτικού λόγου,
- αναφορικής ή ποιητικής λειτουργίας της γλώσσας,
- των σημείων της στίξης και
- λόγιων ή λαϊκών λέξεων, ειδικού λεξιλογίου, όρων κ.ά.
• να ερμηνεύειλέξεις,
• να μετασχηματίζει λέξεις ή φράσεις ή μέρη του κειμένου αλλάζοντας τη σύνταξη (π.χ. ενεργητική- παθητική, παρατακτική-υποτακτική σύνδεση προτάσεων), το λεξιλόγιο (συνώνυμα, αντώνυμα, παράγωγα, σύνθετα), τα σημεία στίξης, σύμφωνα με συγκεκριμένες περιστάσεις επικοινωνίας και να σχολιάζει το επικοινωνιακό αποτέλεσμα,
• να χαρακτηρίζει το ύφος του κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη την επικοινωνιακή περίσταση (σκοπό, δέκτη, είδος λόγου κ.ά.).
1.4 Ο/Η μαθητής/τρια -με βάση το συγκεκριμένο (μη λογοτεχνικό) κείμενο- παράγει δύο γραπτά κείμενα. Συγκεκριμένα, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να παράγει:
α) ένα κείμενο με το οποίο θα αποδίδει περιληπτικά το νόημα του κειμένου που του δίνεται, εν μέρει ή στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένο επικοινωνιακό πλαίσιο και β) ένα δικό του κείμενο, ενταγμένο σε επικοινωνιακό πλαίσιο σε συνάρτηση με το κείμενο αναφοράς, στο οποίο κρίνει ή σχολιάζει σημεία του κειμένου, ανασκευάζει θέσεις του συγγραφέα ή αναπτύσσει τεκμηριωμένα προσωπικές απόψεις.
Στο κείμενο επιχειρηματολογίας αναμένεται να λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά του ζητούμενου κειμενικού είδους (δημόσια ομιλία, επιστολή, άρθρο) και το επικοινωνιακό πλαίσιο, ώστε να προσαρμόζει κατάλληλα τη δομή και το ύφος του κειμένου του.
Ειδικότερα:
- ως προς το περιεχόμενο του μαθητικού κειμένου αναμένονται συνάφεια των εκτιθέμενων σκέψεων με τα ζητούμενα του θέματος, επαρκής τεκμηρίωση με την παράθεση κατάλληλων επιχειρημάτων, πλούτος και πρωτοτυπία ιδεών,
- ως προς την έκφραση/μορφή του μαθητικού κειμένου αναμένονται σαφήνεια και ακρίβεια στη διατύπωση των σκέψεων, επιλογή της κατάλληλης γλωσσικής ποικιλίας ανάλογα με το είδος του κειμένου και τις περιστάσεις επικοινωνίας, λεξιλογικός πλούτος, τήρηση των μορφοσυντακτικών κανόνων, ορθογραφία και σωστή χρήση των σημείων στίξης κ.ά.,
- ως προς τη δομή/διάρθρωση του μαθητικού κειμένου αναμένονται λογική αλληλουχία στα νοήματα, ομαλή σύνδεση των προτάσεων, των παραγράφων και ευρύτερων μερών του κειμένου, ένταξη του κειμένου στο ζητούμενο επικοινωνιακό πλαίσιο και κειμενικό είδος.
2. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
2.1 Όσον αφορά στο περιεχόμενο ενός λογοτεχνικού κειμένου, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να κατανοεί το περιεχόμενο του κειμένου και συγκεκριμένα:
- να αντιλαμβάνεται το θέμα, τον στόχο και την οπτική γωνία από την οποία προσεγγίζει το θέμα του,
- να διακρίνει στοιχεία της αφηγηματικής πλοκής του κειμένου (όπως πρόσωπα, χώρο, χρόνο, κοινωνικό πλαίσιο δράσης των προσώπων, τα γεγονότα/αίτια που κατευθύνουν τη δράση των αφηγηματικών ηρώων κ.ά.),
- να αναλύει χαρακτήρες με βάση τα δεδομένα του κειμένου,
- να επισημαίνει τα σύμβολα, τις φωνές, τις σιωπές σε ένα ποιητικό ή θεατρικό κείμενο και να παρουσιάζει με δικά του/της λόγια το νόημα που τους δίνει και
- να αξιοποιεί δεδομένα και πληροφορίες που δίνονται για την αναγνώριση των αξιών που προβάλλει το κείμενο.
2.2. Όσον αφορά στη δομή και τη γλώσσα του κειμένου επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη διάκριση ανάμεσα στο «τι λέει το κείμενο» και στο «πώς το λέει» και να τα συσχετίζει, ώστε να καταλήγει στη γραπτή απόδοση του δικού του εμπεριστατωμένου νοήματος για το κείμενο.
Πιο συγκεκριμένα:
- να αναγνωρίζει τα βασικά σημεία οργάνωσης της αφηγηματικής πλοκής ή της ποιητικής γραφής,
- να εντοπίζει μέσα στο κείμενο συγκεκριμένους δείκτες που δίνονται (αφηγηματικούς τρόπους, αφηγηματικές τεχνικές, τον ρόλο του αφηγητή, τον χρόνο της αφήγησης, τα ρηματικά πρόσωπα κ.ά.) και να ερμηνεύει τη λειτουργία τους στο κείμενο,
- να αναγνωρίζει τα εκφραστικά μέσα - σχήματα λόγου, συμβολισμούς, εικόνες κ.ά. και τη λειτουργία τους στο κείμενο.
Παρατήρηση: Στόχος της παραπάνω δραστηριότητας είναι οι μαθητές/τριες να αναγνωρίζουν τη λειτουργία των αφηγηματικών τεχνικών και των εκφραστικών μέσων ως προς το νόημα και τον επικοινωνιακό στόχο του κειμένου και όχι να ανακαλούν όρους της θεωρίας της Λογοτεχνίας.
2.3 Ο/Η μαθητής/τρια -με βάση το συγκεκριμένο (λογοτεχνικό κείμενο)- παράγει ένα σύντομο γραπτό κείμενο αναγνωστικής ανταπόκρισης (100-150 λέξεις) με το οποίο εκφράζει την κρίση του/της για ιδέες, αξίες, στάσεις, συμπεριφορές που αναδεικνύονται στο κείμενο, με βάση είτε τα κειμενικά συμφραζόμενα είτε τα ιστορικά και ιδεολογικά συμφραζόμενα της εποχής παραγωγής του έργου (εφόσον δίνονται σχετικές πληροφορίες στο εισαγωγικό σημείωμα). Εντάσσει τον προβληματισμό του κειμένου στη σύγχρονη πραγματικότητα και συσχετίζει απόψεις που αναδεικνύονται στο κείμενο με προσωπικές εμπειρίες, βιώματα, συναισθήματα. Στο κείμενο αναγνωστικής ανταπόκρισης αναμένεται να έχει κατανοήσει το λογοτεχνικό κείμενο και να εκφράζει με τρόπο τεκμηριωμένο τη γνώμη του/της ως προς τα ζητούμενα της δραστηριότητας.
Πιο συγκεκριμένα: ως προς το περιεχόμενο του μαθητικού κειμένου αναμένονται συνάφεια των εκτιθέμενων σκέψεων με τα ζητούμενα του θέματος, επαρκής τεκμηρίωση με την παράθεση κατάλληλων σημείων από το λογοτεχνικό κείμενο αναφοράς, πλούτος και πρωτοτυπία ιδεών,
- ως προς την έκφραση/μορφή του μαθητικού κειμένου αναμένονται σαφήνεια και ακρίβεια στη διατύπωση των σκέψεων, τήρηση των μορφοσυντακτικών κανόνων, ορθογραφία και σωστή χρήση των σημείων στίξης κ.ά.,
- ως προς τη δομή/διάρθρωση του μαθητικού κειμένου αναμένονται λογική αλληλουχία στα νοήματα και ομαλή σύνδεση των προτάσεων, των παραγράφων και ευρύτερων μερών του κειμένου.
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Κεφάλαιο 1: Διαφορικός Λογισμός
Παρ. 1.1 Συναρτήσεις.
Παρ. 1.2 Η έννοια της παραγώγου.
Παρ. 1.3 Παραγωγός συνάρτησης.
Παρ. 1.4 Εφαρμογές των Παραγώγων, χωρίς το κριτήριο της 2ης παραγώγου.
Κεφάλαιο 2: Στατιστική
Παρ. 2.1 Βασικές έννοιες.
Παρ. 2.2 Παρουσίαση Στατιστικών Δεδομένων, χωρίς την υποπαράγραφο "Κλάσεις άνισου πλάτους".
Παρ. 2.3 Μέτρα Θέσης και Διασποράς, χωρίς τις υποπαραγράφους: "Εκατοστημόρια",
"Επικρατούσα τιμή" και "Ενδοτεταρτημοριακό εύρος".
Παρατηρήσεις:
• Τα θεωρήματα, οι προτάσεις, οι αποδείξεις και οι ασκήσεις που φέρουν αστερίσκο δε διδάσκονται και δεν εξετάζονται.
• Οι εφαρμογές και τα παραδείγματα των βιβλίων δεν εξετάζονται ούτε ως θεωρία ούτε ως ασκήσεις, μπορούν όμως να χρησιμοποιηθούν ως προτάσεις για τη λύση ασκήσεων ή την απόδειξη άλλων προτάσεων.
• Δεν αποτελούν εξεταστέα-διδακτέα ύλη όσα θέματα αναφέρονται στην εκθετική και λογαριθμική συνάρτηση.
• Οι τύποι 2 και 4 της ενότητας (γ) Διακύμανση (S2) της παραγράφου 2.3 ΜΕΤΡΑ ΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ (σελίδες 93 και 94) του βιβλίου «Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής» θα δίνονται στους μαθητές και μαθήτριες τόσο κατά τη διδασκαλία όσο και κατά την εξέταση θεμάτων, των οποίων η αντιμετώπιση απαιτεί τη χρήση τους.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΗΧΑΝΩΝ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Κεφάλαιο 7 ΜΕΣΑ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΩΣΗΣ
7 Γενικά περί Συνδέσεων
7.1 ΗΛΟΣ
7.1.1 Περιγραφή - χρήση ήλου (καρφιού)
7.1.2 Κατηγορίες - τύποι ήλων (καρφιών)
7.1.3 Κατασκευαστικά στοιχεία ήλου
7.2. ΗΛΩΣΕΙΣ
7.2.1 Λειτουργικός σκοπός-περιγραφή - χρήση ηλώσεων
7.2.2 Κατηγορίες-τύποι- κατασκευαστικά στοιχεία ηλώσεων
7.2.3 Μέθοδοι κατασκευής ηλώσεων
7.3 ΚΟΧΛΙΩΤΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
7.3.1 Περιγραφή-χρήσεις κοχλιών
7.3.2 Κατασκευή σπειρώματος
7.3.3 Κοχλίωση- περιγραφή
7.3.4 Λειτουργικός σκοπός κοχλιών
7.4 ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΕΙΣ
7.4.1 Περιγραφή-Σκοπός-Χρήσεις συγκόλλησης
7.4.2 Κατηγορίες συγκολλήσεων
7.4.3. Κατασκευαστικά στοιχεία
7.5 ΣΦΗΝΕΣ
7.5.1 Περιγραφή-Χρήση-Κατασκευαστικά στοιχεία σφηνών
7.5.2 Κατηγορίες-Τύποι σφηνών
Κεφάλαιο 8 Η ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
8.1 ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
8.2 ΒΑΣΙΚΑ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Κεφάλαιο 9 ΜΕΣΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
9.1 ΑΞΟΝΕΣ-ΑΤΡΑΚΤΟΙ-ΣΤΡΟΦΕΙΣ
9.1.1 Περιγραφή ορισμός
9.1.2 Σκοπός που εξυπηρετούν
9.1.3 Τύποι και κατηγορίες
9.1.4 Μορφολογικά χαρακτηριστικά-υλικά αξόνων
9.1.5 Συνθήκες λειτουργίας-καταπόνηση
9.1.6 Τοποθέτηση-λειτουργία-συντήρηση
9.2 ΕΔΡΑΝΑ-ΕΙΔΗ ΕΔΡΑΝΩΝ
9.2.1 Περιγραφή ορισμός
9.2.2 Σκοπός που εξυπηρετούν
9.2.3 Τύποι και κατηγορίες
9.2.4 Μορφολογικά χαρακτηριστικά-υλικά κατασκευής ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Η παράγραφος 9.2.4. αναφέρεται στο βιβλίο «Στοιχεία Μηχανών-Σχέδιο» ως παράγραφος 9.3.4. λόγω τυπογραφικού λάθους
9.2.5 Συνθήκες λειτουργίας καταπόνηση
9.2.6 Τοποθέτηση-λειτουργία-συντήρηση
9.3 ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ-ΕΙΔΗ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ
9.3.1 Περιγραφή-Ορισμός-Είδη
9.3.2 Σταθεροί ή άκαμπτοι σύνδεσμοι
9.3.3 Κινητοί ή εύκαμπτοι σύνδεσμοι
9.3.4 Λυόμενοι σύνδεσμοι-Συμπλέκτες
Εκτός διδακτέας ύλης είναι οι εικόνες 9.3β, 9.3δ, 9.3ζ, 9.3Θ, 9.3ιβ, 9.3ιστ που αναφέρονται στο σχεδίασμα των συνδέσμων.
Κεφάλαιο 10 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
10.1 ΟΔΟΝΤΩΣΕΙΣ
10.1.1 Ορισμός-Περιγραφή
10.1.2 Λειτουργικός σκοπός-χρήσεις
10.1.3 Κατηγορίες-τύποι
10.1.4 Κατασκευαστικά στοιχεία
10.1.5 Συνθήκες-σχέσεις λειτουργίας
10.1.6 Οδηγίες εφαρμογής-λειτουργίας
10.2 ΙΜΑΝΤΕΣ
10.2.1 Ορισμός-περιγραφή
10.2.2 Λειτουργικός σκοπός-χρήσεις
10.2.3 Κατηγορίες- τύποι
10.2.4 Κατασκευαστικά στοιχεία
10.2.5 Συνθήκες-σχέσεις λειτουργίας
10.2.6 Οδηγίες εφαρμογής-λειτουργίας
10.3 ΑΛΥΣΙΔΕΣ
10.3.1 Ορισμός-Περιγραφή
10.3.2 Λειτουργικός σκοπός-χρήσεις
10.3.3 Κατηγορίες-τύποι
10.3.4 Κατασκευαστικά στοιχεία
10.3.5 Συνθήκες-σχέσεις λειτουργίας
10.3.6 Οδηγίες εφαρμογής-λειτουργίας
Κεφάλαιο 11 ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΡΟΦΑΛΟΥ
11.1 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ-ΟΡΙΣΜΟΣ
11.2 ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΒΟΛΟΥ-ΔΙΩΣΤΗΡΑ- ΣΤΡΟΦΑΛΟΥ
11.3 ΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ-ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ
11.4 ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ-ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
11.5 ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ-ΚΑΤΑΠΟΝΗΣΗ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Κεφάλαιο 14 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ
14.1 Εισαγωγικά στοιχεία
14.2 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΝΤΟΧΗΣ
14.3 ΗΛΩΣΕΙΣ
14.3.1 Καταπόνηση ηλώσεων
14.3.2 Παραδείγματα εφαρμογής
14.4 ΚΟΧΛΙΟΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
14.4.1 Υπολογισμός των κοχλιών σε αντοχή
14.4.2 Παραδείγματα εφαρμογής
14.4.3 Ασκήσεις για λύση
14.6 ΑΤΡΑΚΤΟΙ-ΑΞΟΝΕΣ
14.6.1 Υπολογισμός ατράκτων-αξόνων
14.6.2 Παραδείγματα υπολογισμού ατράκτου
14.6.3 Ασκήσεις για λύση
14.7 ΕΔΡΑΝΑ ΚΥΛΙΣΗΣ (ΡΟΥΛΜΑΝ)
14.7.1 Γεωμετρικά χαρακτηριστικά εδράνων κύλισης
14.7.2 Υπολογισμός εδράνων κύλισης
14.7.3 Πίνακες υπολογισμού εδράνων κύλισης
14.7.4 Παράδειγμα υπολογισμού εδράνων κύλισης
14.7.5 Ασκήσεις για λύση
14.8 ΟΔΟΝΤΩΣΕΙΣ
14.8.1 Λειτουργικές σχέσεις
14.8.2 Παράδειγμα εφαρμογής
14.8.3 Ασκήσεις Για Λύση
14.8.4 Υπολογισμοί αντοχής
14.8.5 Παράδειγμα εφαρμογής
14.8.6 Ασκήσεις Για Λύση
14.9 ΙΜΑΝΤΕΣ
14.9.1 Λειτουργικές σχέσεις
14.9.2 Παράδειγμα εφαρμογής
14.9.3 Ασκήσεις Για Λύση
14.9.4 Υπολογισμοί αντοχής Μόνο οι επίπεδοι ιμάντες
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΘΕΡΜΑΝΣΕΩΝ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Κεφάλαιο 1 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΘΕΡΜΑΝΣΕΩΝ
1.1 ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
1.1.1 Εισαγωγικά στοιχεία
1.1.2 Τα βασικά συστήματα Κ.Ο.
1.2 ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ
1.2.1 Ως προς το είδος του καυσίμου
1.2.2 Ως προς το φορέα της θερμότητας
1.2.3 Ως προς τον τρόπο κυκλοφορίας
1.2.4 Ως προς το ασφαλιστικό σύστημα
Κεφάλαιο 2 Η ΚΑΥΣΗ
2.1 ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ
2.1.1 Η καύση στερεών καυσίμων
2.1.2 Καύση υγρών καυσίμων (πετρέλαιο)
2.1.3 Καύση αέριων καυσίμων (φυσικό αέριο ή υγραέριο)
2.2 ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ
2.2.1 Τα θεωρητικά καυσαέρια
2.2.2 Το μονοξείδιο του άνθρακα (CO)
2.3 Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ
2.4 Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ
2.4.1 0 έλεγχος της ποιότητας καύσης
2.4.2 Καύση και προστασία του περιβάλλοντος
Κεφάλαιο 3 ΤΟ ΛΕΒΗΤΟΣΤΑΣΙΟ
3.1 ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ
3.2 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΛΕΒΗΤΟΣΤΑΣΙΟΥ
3.2.1 Φωτισμός Λεβητοστασίου
3.2.2 Ύδρευση-Αποχέτευση
3.3 ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗ
Κεφάλαιο 4 ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΥΣΙΜΩΝ
4.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
4.2 ΔΙΚΤΥΑ ΥΓΡΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ
4.2.1 Δεξαμενές πετρελαίων
4.2.2 Εξαρτήματα δεξαμενών πετρελαίου
Κεφάλαιο 5 ΚΑΥΣΤΗΡΕΣ
5.1 ΚΑΥΣΤΗΡΕΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ
5.1.1 Καυστήρες εξάτμισης
5.1.2 Καυστήρες διασκορπισμού
5.1.3 Καυστήρες περιστροφής (φυγοκεντρικού)
5.1.4 «Οικολογικοί» καυστήρες πετρελαίου
5.1.5 Συγκρίσεις και χρήσεις
5.2 ΚΑΥΣΤΗΡΕΣ ΑΕΡΙΩΝ
5.2.1 Καυστήρες αερίου με φλόγα διάχυσης
5.2.2 Πιεστικοί καυστήρες αερίου
5.3 ΚΑΥΣΤΗΡΕΣ ΔΙΠΛΗΣ ΚΑΙ ΜΙΚΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
5.4 ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΣΗ ΚΑΥΣΤΗΡΩΝ
5.4.1 Επιλογή καυστήρων πετρελαίου
5.4.3 Σήμανση καυστήρων
Κεφάλαιο 6 ΛΕΒΗΤΕΣ
6.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
6.1.1 Ορισμός-Λειτουργικός σκοπός
6.1.2 Η θερμαντική ικανότητα των λεβήτων
6.2 ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΒΗΤΩΝ
6.2.1 Γενική κατάταξη
6.2.2 Χυτοσίδηροι λέβητες
6.2.3 Χαλύβδινοι λέβητες
6.2.3 Λέβητες αερίων
Επισήμανση: Από λάθος αρίθμηση του βιβλίου επαναλαμβάνεται η αρίθμηση της ενότητας
6.2.4 Επίτοιχοι Λέβητες αερίων
6.3 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΕΒΗΤΑ
6.4 ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΥΣΑΕΡΙΩΝ
6.4.1 Γενικά στοιχεία
6.4.2 Ο υπολογισμός της καπνοδόχου
Κεφάλαιο 7 ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΔΙΑΝΟΜΗΣ
7.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
7.1.1 Η παροχή (σύμβολο V, μονάδα m3/s)
7.1.2 Η θερμοκρασιακή πτώση (σύμβολο At=tv-tr, μονάδα °Κ)
7.1.3 Το θερμικό φορτίο (σύμβολο Q, μονάδα W)
7.1.4 Η ταχύτητα ροής (σύμβολο ν, μονάδα m/s)
7.1.5 Οι πτώσεις πίεσης (σύμβολο Δρ, μονάδα Ρα)
7.1.6 Παρατηρήσεις
7.2 ΣΩΛΗΝΩΣΕΙΣ
7.2.1 Κατασκευαστικά στοιχεία
7.2.2 Συγκρίσεις και χρήσεις
7.2.3 Υπολογισμοί και επιλογές
7.2.4 Χαρακτηριστική καμπύλη λειτουργίας δικτύου
Κεφάλαιο 8 ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΕΣ
8.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
8.2 ΣΥΝΔΕΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΩΝ
8.3 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΩΝ
8.3.1 Χαρακτηριστικά μεγέθη
8.3.2 Καμπύλες λειτουργίας
8.3.3 Η επιλογή του κυκλοφορητή
Κεφάλαιο 9 ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ-BOILERS
9.1 ΕΙΔΗ ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
9.2 ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
9.2.1 Υλικά κατασκευής
9.2.2 Μορφή και διαστάσεις
9.3 ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ
9.3.1 Από πλευράς υλικού
9.3.2 Από πλευράς μορφής και διαστάσεων
9.4 ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
9.4.1 Γενικά στοιχεία
9.4.2 Επιλογή στο μονοσωλήνιο σύστημα
9.5 ΘΕΡΜΑΝΤΗΡΕΣ ΝΕΡΟΥ ΧΡΗΣΗΣ (BOILERS)
9.5.1 Γενικά στοιχεία
9.5.2 Τεχνικά χαρακτηριστικά των θερμαντήρων
Κεφάλαιο 10 ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ-ΕΛΕΓΧΩΝ-ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ
10.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
10.1.1 Ασφάλεια
10.1.2 Άνεση
10.1.3 Αποδοτική λειτουργία
10.1.4 Αυτονομία λειτουργίας
10.2 ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΑ
10.2.1 Το «ασφαλιστικό σύστημα»
10.2.2 Άλλες ασφαλιστικές διατάξεις
10.2.3 Οργανα μετρήσεων και ρυθμιστικές διατάξεις
10.2.4 Διατάξεις αντιστάθμισης
10.2.5 Η αυτονομία λειτουργίας
Κεφάλαιο 11 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ
11.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
11.1.1 Η θερμοκρασία του περιβάλλοντος (εξωτερικού ή γειτονικού χώρου)
11.1.2 Η επιθυμητή θερμοκρασία του χώρου
11.2 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΧΩΡΟΥ
11.3 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ
Κεφάλαιο 12 ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΔΑΠΑΝΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ
12.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
12.2 ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΜΗ
12.2.1 Βασικές θερμικές απώλειες QB
12.2.2 Απώλειες εξωτερικών ανοιγμάτων QF
12.2.3 Απώλειες χαραμάδων εξωτερικών ανοιγμάτων Qa
12.2.4 Θερμικές απώλειες ιδιοκτησίας Q